‘We nemen werkgevers mee in het verhaal van de statushouder’

Mariska Hermens werkt al meer dan 20 jaar in het sociaal domein, waarvan de afgelopen 4,5 jaar bij het Leerwerkloket in de arbeidsmarktregio Noordoost-Brabant. Sinds 1 januari 2024 is zij projectleider en vervult ze daarnaast de rol van regionale verbinder.

Hoe vul jij de rol van regionale verbinder in?

‘Noordoost-Brabant is een hele grote arbeidsmarktregio met drie sociale ontwikkelbedrijven en elf gemeenten. Ik vind het vooral belangrijk dat we nog meer gaan samenwerken. We moeten zorgvuldig kijken naar wat we al hebben en hoe we dit nog slimmer aan elkaar kunnen verbinden. Op die manier krijgt een statushouder in de hele regio dezelfde kansen.’

‘Ik zoek in deze rol voortdurend naar manieren om elkaars kennis en ervaringen uit te wisselen. Niet alleen regionaal, maar ook landelijk. Een voorbeeld: we hebben een project met statushouders die nog op een azc wonen en al verbonden zijn aan een gemeente. Zij kunnen dus al starten met een opleidingstraject. Bij dit project zijn twee ontwikkelbedrijven betrokken. Het derde ontwikkelbedrijf wil graag meedoen. Op die manier zorgen we ervoor dat de projecten in de reguliere werkwijze van de regio worden ingebed.’

‘Ik vind het ook belangrijk om goed te luisteren naar werkgevers. Wat en wie zoeken jullie? Wie hebben wij nog in onze kaartenbak zitten? Kunnen we statushouders met een korte opleiding of training de kans geven om bij die werkgever aan de slag te gaan? Hoe kunnen we werkgevers ontlasten in de begeleiding?’     

Wat is volgens jou – specifiek bij de doelgroep statushouders – belangrijk?

‘Het is volgens mij heel belangrijk dat statushouders al eerder de kans krijgen om deel te nemen aan de Nederlandse maatschappij. Ze zijn vaak erg dankbaar voor de kansen die ze krijgen. We beginnen met een duidelijk ontwikkelingsplan, waarin wordt gekeken naar wat iemand heeft gedaan en waar hij naartoe wil en wat daarvoor noodzakelijk is. Goed luisteren naar de kandidaten en dan de juiste tools inzetten – in samenwerking met alle andere partijen. Niet iedereen kan direct het beroep uitoefenen wat ze in land van herkomst hebben gedaan, maar kan hij of zij wel weer doorgroeien naar dat pad? In Nederland is een leven lang ontwikkelen een belangrijk onderdeel.’

Wat zie jij bij de werkgevers, is er nog sprake van koudwatervrees?

‘Werkgevers zitten aan de ene kant te springen om mensen, maar ik merk ook dat er nog veel vooroordelen zijn over deze doelgroep. Negatieve verhalen over vluchtelingen in de media helpen niet. We vertellen werkgevers altijd over de verplichtingen waaraan een statushouder in Nederland moet voldoen, en dat ze soms al zeven of tien keer zijn verhuisd voordat ze in de betreffende gemeente terecht zijn gekomen. We nemen werkgevers mee in het verhaal van de statushouder en op die manier komt er meer begrip. Ze zien dat het allemaal niet zo zwart-wit is als ze misschien dachten.’

‘Tegelijkertijd bereiden we onze kandidaten zo goed mogelijk voor op de Nederlandse werkvloer. Dat betekent dat er aandacht is voor vaktaal, voor werknemersvaardigheden en voor mogelijke culturele verschillen. Goede begeleiding is belangrijk.  We zien dat de werkgevers dan eerder bereid zijn om ja te zeggen. Dat betekent dat we zowel de kandidaten als de werkgever goed moeten begeleiden. Onze jobcoaches hebben ook geen 9-5 mentaliteit; ze werken aan een vertrouwensband met de deelnemers en reageren alert wanneer een werkgever met een vraag zit. Ik zeg altijd tegen werkgevers: dit is een gouden doelgroep. Het zijn mensen die je heel loyaal en dankbaar zijn wanneer je ze een kans geeft.’

Waar ga jij de komende tijd nog meer op richten?

‘Ik wil nog meer kijken waar de gaten zitten tussen werkgevers en kandidaten en hoe we die kunnen vullen. We hebben ook in deze regio grote tekorten aan personeel én een enorm arbeidspotentieel. Hoe mooi zou het zijn als we dat potentieel nog beter kunnen benutten? Ik vind dat iedereen dezelfde kansen moet krijgen, ongeacht waar hij of zij woont. Onze aanpak vanuit het Leerwerkloket blijkt succesvol; gemiddeld stroomt 90% regulier uit naar werk.’

‘Onze kandidaten zijn ook echt heel gemotiveerd. Het is fantastisch om te zien hoe mensen groeien wanneer ze op de juiste plek zitten en wat voor positieve invloed dat weer heeft op hun omgeving. We hebben nu een kandidaat die nog op een azc woont maar wel al een vakopleiding in de energietransitie volgt. Hij kan meteen aan de slag zodra hij een huis heeft. Op die manier voorkomen we dat mensen eerst thuis komen te zitten. Ik wil proberen door onze aanpak echt eenduidig en regionaal aan te vliegen, te voorkomen dat mensen tussen wal en schip vallen.’